Uzun zamandır yazmadığımı fark ettim..Bir yıl kadar..Yazmamak için hep bir nedenim vardı.Özellikle üniversitenin son yılında.Bitirme ödevi,vizeler,finaller derken yazıyla aramız açılmıştı epey.Aslında yarım saat vaktim olabilirdi en azından yazmak için.Ama kaçıyordum nedense.Aslında yazsam rahatlayacaktım belki,içimdeki sonsuzluk biraz olsun çekilebilir olacaktı.Ama yazdıkça hatırlamaktan korktum galiba..Seviyorum deyip ,hiç ummadığım bi anda bırakan adamı hatırlamamak için yazmıyordum,neredeyse hepsi fiyasko olan ilişkilerimi hatırlamamak için yazmıyordum,gerçekleşmeyen hayallerimi unutmaya çalıştığım için yazmıyordum,başkalarına karşı güven duygum sıfırın altında olduğu için yazmıyordum,belki’lerim için yazmıyordum belki de..
“Belki “ kadar tehlikeli bir durum yoktur neredeyse.Belkiler sizi bitirir,belkiler sizi zamanın içinde içten içe çürütür..Belki onu bırakmasaydım gitmezdi,belki onu daha çok sevseydim beni bırakmazdı,belki geç kalmasaydım bazı şeyler için,hak ettiğim her şeyi yaşayabilirdim..Ne zaman belkileri keşkeleri attım hayatımdan desem de,olmuyor öyle.Beyaz yalan söylüyorum ben,suratıma bir tebessüm iliştiriyorum.Ama inanmayın bana öyle dediğimde.
Neyse belkileri bir kenara bırakmalı şimdi.Bir fincan kahve var masamda.Yaz da olsa sıcak bir kahvem olmadan yapamıyorum.İlk fincanı içerken .O aradı,eski sevgili.Ama sevilmeyen bir sevgili.Sevememiştim hemen,içimde bir güvensizlik vardı o ilgili tavırlarına,sana bağlandım diyen bakışlarına rağmen.Belli etmedim tabi.İyi oyuncuyumdur,sever gibi yaptım..Altıncı hissim kuvvetlidir,tüm güvenilmezliğini gözler önüne serdi bir gün,farkına bile varmadı.O yüzden sevilmeyen eski sevgili olarak kaldı.Arıyor bazen,halimi hatrımı soruyor (Ona neyse.)Unutamıyorum demiyor da öyle aradım diyor.Hı hım hep öyle derler demek geliyor içimden susuyorum..Aa beni unutamadı,belki hala seviyordur triplerine girmiyorum.Öyle birisi değilim çünkü.O kendi yoluna ben kendi yoluma.Beni sevenlerden çok sevmeyi beceremeyenler ilgilendiriyor galiba. Kim acı veriyorsa,onu daha çok seviyorum.Unutamıyorum..Ama gurur dedikleri de var ya hani,onu da bir kenara bırakmıyorum.
Bir yaz tatili var önümde.Yapılan planlar, gidilecek yerler,hazırlanacak bavullar,yollar var..Ama düşüncelerin tatili yok ki!Aklımda bin tilki dolanıyor, kuyrukları birbirine çarpa çarpa.O tilkilerimi ehlileştirmeyi bir an önce öğrenmeliyim..Uğraşıyorum.Hatta acımasız olup bazılarını öldürmeliyim.
Gecenin üçünü bulmuşum yine.Her gece olduğu gibi.Yatsam da hemen uyuyamıyorum zaten.Yazarak biraz da olsa zihnimden dışarı çıkardığım tilkiler,dışarıda özgürlüğünü yaşarken,onlar evlerine dönmeden biraz uyusam fena olmayacak..Belkisiz ve eğersiz rüyalar görürüm belki..
