Renkler

Evden çıkmadığım 3.gün.Hayır,hasta filan değilim.Sadece insan kalabalıklarının içine girmek istemediğim bi gün daha.Ve benim bu aralar mutlu insanlara tahammülüm yok.Pardon aslında tam olarak öyle değil,sadece kendi mutluluğunu düşünenlere tahammülüm yok.Yoksa bana ne onlardan.Ama yine de evde benim gibi çok durmamalı.Duvarlar üstüme geliyor,sanki tavan saatler geçtikçe alçalıyor,tam başımın üstüne doğru.İçtiğim kahveler sayısız.İzlediğim filmler de öyle,tek başıma izlediğim filmlerden söz ediyorum.Daha güzel daha mutluluk verici şeylerden bahsetmek isterdim,bizi daha güçlü,daha hevesli yapabilecek şeylerden.Ama yapamıyorum.Belki sözcükleri unuttum.Hiç adil değil di mi,bir sebep,sadece bir sebep bizi üzebilirken,mutlu olmak için birden fazla şeye ihtiyaç duyuyoruz.Hala inancım var benim.Bu kadar yağmurun fırtınanın üstüne,bana gelecek gökkuşağını arzuluyorum.Rengarenk.Ama gelmiyor.Hep öyle olur ya hani,ya erken gelir ya da çok geç.Zaten zamanla aramızı düzeltemiyoruz bir türlü.Şehirlerle de öyle.